Centralne miejsce nieszporów stanowi magnificat z antyfoną Ne tímeas, María. Tekst zaczerpnięty z Ewangelii św. Łukasza, opisuje moment zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie. Anioł Gabriel, zwracając się do Maryi, wypowiada słowa pełne nadziei i pocieszenia: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, alleluja.

Muzyka w sposób szczególny eksponuję poniższe łacińskie słowa:

• Maria – (pol. Maryja)
• gratiam – (pol. łaskę)
• concipies – (pol. poczniesz)
• paries – (pol. porodzisz)

Słowa te poza wyjątkową melodią posiadają również wyjątkowy rytm. Źródłem tych informacji dla kantora jest notacja bezliniowa z X wieku.

Oto słowa z mansukryptu w powiększeniu:

Słowa poczniesz i porodzisz, opisane są znakami rytmicznymi o poszerzonych wartościach. Znaczy to, że w stosunku do innych słów antyfony, trwają one dłużej w czasie. Tak zbudowana narracja kompozycji, wprowadza uczestników liturgii w tajemnicę wcielenia, (łać. incarnatio). Jednak akt narodzin jest aktem ściśle związanym z tym co ludzkie, a więc z bólem i trudem wydania na świat dziecka. O tym chce przypomnieć antyfona do Magnificat na I niedzielę Adwentu.